تأثیر روان درمانی پویشی بلندمدت کرنبرگ بر ساختار شخصیت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی تأثیر روان درمانی پویشی بلند مدت با رویکرد روابط موضوعی کرنبرگ بر ساختار شخصیت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته بود. روش: 30 مراجع مبتلا به اختلال شخصیت وابسته از بین زنان مراجعه کننده به مراکز درمانی تهران بر اساس معیارهای تشخیصیDSM5  و  ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند؛ آزمودنی­ها به روش نمونه ­گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. رضایت آگاهانه از آزمودنی ها اخذ شد و گروه آزمایش به مدت 6 ماه و دو جلسه در هفته تحت درمان روان پویشی بلند مدت  قرار گرفتند، گروه کنترل نیز به منظور رعایت اخلاق پژوهش در نوبت رواندرمانی قرار گرفت. مصاحبه ساختار  یافته برای ارزیابی سازمان شخصیت (STIPO) در ابتدا از هر دو گروه گرفته شد. علاوه بر آن پس از 6 ماه و پس از پایان جلسات درمانی نیز مجدداً تکرار گردید. یافته ­ها: نتایج نشان داد گروه آزمایش کاهش معناداری در میانگین ابعاد ساختاری خشکی شخصیت، هویت و مکانیزم های دفاعی پس از 6 ماه از درمان و در ابعاد ساختاری خشکی شخصیت، هویت، مکانیزم های دفاعی، روابط موضوعی و اخلاقیات پس از اتمام درمان نسبت به گروه کنترل نشان داد.  نتیجه­ گیری: برحسب نتایج حاصل از این پژوهش مداخله روان درمانی پویشی بلند مدت با رویکرد روابط موضوعی کرنبرگ بر تغییر ساختار شخصیت مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته اثرگذار بود. به متخصصان بالینی در کار با بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته استفاده از این درمان توصیه می شود.